قرارداد برتن وودز

قرارداد برتن وودز یا Bretton Woods Agreement یکی از سیستم‌های پولی و مدیریت نرخ برابری ارزها بود که در سال 1944 میلادی مقرر شد.

توسعه و طراحی این قرارداد در مرکز مالی و پولی سازمان ملل در ایالت نیوهمپشایر در تاریخ 1 جولای 1944 آغاز شد و تا 22 این ماه بطول انجامید.

از نتایج چشمگیر این قرارداد میتوان به افتتاح صندوق بین المللی پول، افتتاح بانک توسعه جهانی و پیشنهاد سیستم برابری نرخ ارز بر اساس سیستم نرخ برابری "ثابت مدیریت شده" (Adjustable Pegged) در مقابل سیستم استاندار طلا شده اشاره نمود. 
در این سیستم، نرخ برابری ارزها بر اساس ذخیره طلای کشور ارزیابی شده بود ولی بر‌خلاف سیستم استاندارد طلا، صندوق بین‌المللی پول دارای حق مداخله در مواقع ضروری (عدم تعادل ترازهای تجاری و مالی کشور) بود.

همانطور که اشاره شد یکی از پیشنهادات اصلی قرارداد برتن‌وودز پیشنهاد تبدیل ارزهای مختلف به یکدیگر برای اهداف تجاری بود. 
پس از پایان جنگ جهانی دوم در سال 1945، کشورهای اروپایی و سایر کشورهایی که از نیاز به بازسازی پس از جنگ داشتند

دوره‌ای طولانی از بازسازی را شروع نمودند. در ابتدای این دوره طلا بعنوان پشتوانه اصلی ارز کشورها بود ولی با گذشت زمان دلار آمریکا بطور قابل توجهی تقویت شد و بعنوان جایگزینی جدید برای طلا در بسیاری از بانک‌های مرکزی دنیا قرار گرفت.